De geplande sponsortocht heb ik verzet, omdat mijn Duitse collega's geen buitenlands bezoek mogen. En naar een dichte deur fietsen is ook niet alles. Dus nader info volgt hierover. Ook als ik weet wat men met het hele project wil, of volgend jaar, of einde van het jaar. Dus ging ik er maar op uit, dan maar voor mezelf. Zeker na het lezen van Dit artikel besloot ik maar eens een flinke frisse neus te gaan halen. Natuurlijk met een afstand van anderhalf meter tot mijn medeweggebruiker. De eerste uren ging dit heel gemakkelijk. Rond de klok van 2 zijn er niet veel mensen op straat. Zeker niet op boerenlandwegen richting Oldenzaal. Daarna even hobbelen en volle snelheid door de Lutte was deze jongen zo de grens over. De tweede bushok in Duitsland een bak koffie en wat bammetjes en verder ging het weer. Over een splinternieuw fietspad naar Bad Bentheim langs het kasteel.
De route reed ik verder uit het hoofd oostwaarts, dat is 's nachts net zo makkelijk en het schiet mooi op. Voor dat ik het wist was ik in bushokje nummer 2 aan een bakkie leut bij het station van Rheine. Ik moet toegeven dat ik het ondanks de extra kleren toch met die paar graden vorst fris vond. Daar kwam ook op dat moment de zon boven de horizon piepen, het koudste moment. Gewoon gas houden. Voorbij Hörstel rechtsaf om eindelijk een stuk fietspad onder Ibbenbüren langs op te zoeken, daar was ik ook wel aan toe na al die stoep op stoep af. Het viel me daar op dat zelfs de speeltuinen met lint is afgezet.
In Laggenbeck was het verleidelijk een plaatselijke bakker van verse broodjes te ontdoen, maar ik had geen zin om de wachtende rij staan te blauwbekken. Dan maar het Teutoburgerwald maar ingedoken via Ledde steeds steiler klimmen naar Tecklenburg, mijn doel voor vandaag. Jongens wat is het daar mooi. Vakwerkhuizen, een oude ruïne en leuke tunnels eromheen. Mooie uitzichten en da terwijl het plaatsje zelf uitgestorven was. Op de postbode na geen levende ziel te bekennen.
Daarna ging het met de pet in de handen van de heuvel af, en viel me de groepen wielrenners daar op. Die ondanks de maatregelen bij elkaar blijven fietsen. Niets was afgesloten, noch werd ik gehinderd, tot ik bij een weggetje naar Riesenbeck wilde indraaien. Een 4 tal dames, bewapend met gele hesjes opgesteld bij een hek en bord verboden in te rijden. Toch maar even gevraagd, en er mochten geen auto's door. Wel fietsers. Gelukkig, zodoende kwam ik met de vrouwen aan de praat, tja, je bent zo 10 minuten verder. Na al dat klimwerk heb ik de veilige vlakke jagerspad langs het Dortmund Emskanaal maar weer opgezocht. Ik had nog een bruggetje tegoed in Bevergern, die was ik vorige zomer vergeten.
Op enkele wandelaars vond ik het vrij rustig. Tot ik in Rheine kwam, een markt, allemaal mensen toch bij elkaar. Rare jongens die Duitsers. Gelukkig was er wel ruimte genoeg voor mij.
Terug ben ik dit keer via Ohne over stille wegen naar Bad Bentheim gereden. Daar wilde ik mijn water bijvullen op een begraafplaats, maar een dame op leeftijd waarschuwde me net op tijd dat het regenwater betrof. Gelukkig had ik nog wel wat, en begin ik op tijd bij te vullen. Na een paar bammetjes ging het weer via een iets andere weg naar Gildehaus. Het splinternieuwe fietspad was nog niet helemaal klaar, en op het tijdstip op de heenweg reed er nog niemand, dus heb ik de weg maar genomen. In een wip was ik de grens over, en via Oldenzaal was ik zo in de buurt van Saasveld. Daar stond een oude man bij een fiets te wachten. Zijn band was lek, en ik was de eerste die vroeg of hij hulp kon gebruiken. Na een kwartier gepraat te hebben, (zijn vrouw zou hem ophalen) en een groet reed deze jongen naar Saasveld. Daar reed ik weer langs een begraafplaats, dus kon ik even tanken. Gelijk maar even op een bankje mijn boterhammen opgegeten, tja ik heb wel eens op gezelliger plekken gezeten. Helemaal binnendoor ging het, vond het jammer dat ik geen korte broek mee had, naar Almelo waar ik de juiste weg al vlug weer had gevonden.
Totaal zo'n 220 km, met behoorlijk wat klimmetjes. Ik ga mijn kuiten masseren, goed weekend allemaal.
De foto's hou je tegoed, hier is alvast de route.
![[Afbeelding: tecklenburg.jpg]](https://i.postimg.cc/kgzmrrTV/tecklenburg.jpg)
De route reed ik verder uit het hoofd oostwaarts, dat is 's nachts net zo makkelijk en het schiet mooi op. Voor dat ik het wist was ik in bushokje nummer 2 aan een bakkie leut bij het station van Rheine. Ik moet toegeven dat ik het ondanks de extra kleren toch met die paar graden vorst fris vond. Daar kwam ook op dat moment de zon boven de horizon piepen, het koudste moment. Gewoon gas houden. Voorbij Hörstel rechtsaf om eindelijk een stuk fietspad onder Ibbenbüren langs op te zoeken, daar was ik ook wel aan toe na al die stoep op stoep af. Het viel me daar op dat zelfs de speeltuinen met lint is afgezet.
In Laggenbeck was het verleidelijk een plaatselijke bakker van verse broodjes te ontdoen, maar ik had geen zin om de wachtende rij staan te blauwbekken. Dan maar het Teutoburgerwald maar ingedoken via Ledde steeds steiler klimmen naar Tecklenburg, mijn doel voor vandaag. Jongens wat is het daar mooi. Vakwerkhuizen, een oude ruïne en leuke tunnels eromheen. Mooie uitzichten en da terwijl het plaatsje zelf uitgestorven was. Op de postbode na geen levende ziel te bekennen.
Daarna ging het met de pet in de handen van de heuvel af, en viel me de groepen wielrenners daar op. Die ondanks de maatregelen bij elkaar blijven fietsen. Niets was afgesloten, noch werd ik gehinderd, tot ik bij een weggetje naar Riesenbeck wilde indraaien. Een 4 tal dames, bewapend met gele hesjes opgesteld bij een hek en bord verboden in te rijden. Toch maar even gevraagd, en er mochten geen auto's door. Wel fietsers. Gelukkig, zodoende kwam ik met de vrouwen aan de praat, tja, je bent zo 10 minuten verder. Na al dat klimwerk heb ik de veilige vlakke jagerspad langs het Dortmund Emskanaal maar weer opgezocht. Ik had nog een bruggetje tegoed in Bevergern, die was ik vorige zomer vergeten.
Op enkele wandelaars vond ik het vrij rustig. Tot ik in Rheine kwam, een markt, allemaal mensen toch bij elkaar. Rare jongens die Duitsers. Gelukkig was er wel ruimte genoeg voor mij.
Terug ben ik dit keer via Ohne over stille wegen naar Bad Bentheim gereden. Daar wilde ik mijn water bijvullen op een begraafplaats, maar een dame op leeftijd waarschuwde me net op tijd dat het regenwater betrof. Gelukkig had ik nog wel wat, en begin ik op tijd bij te vullen. Na een paar bammetjes ging het weer via een iets andere weg naar Gildehaus. Het splinternieuwe fietspad was nog niet helemaal klaar, en op het tijdstip op de heenweg reed er nog niemand, dus heb ik de weg maar genomen. In een wip was ik de grens over, en via Oldenzaal was ik zo in de buurt van Saasveld. Daar stond een oude man bij een fiets te wachten. Zijn band was lek, en ik was de eerste die vroeg of hij hulp kon gebruiken. Na een kwartier gepraat te hebben, (zijn vrouw zou hem ophalen) en een groet reed deze jongen naar Saasveld. Daar reed ik weer langs een begraafplaats, dus kon ik even tanken. Gelijk maar even op een bankje mijn boterhammen opgegeten, tja ik heb wel eens op gezelliger plekken gezeten. Helemaal binnendoor ging het, vond het jammer dat ik geen korte broek mee had, naar Almelo waar ik de juiste weg al vlug weer had gevonden.
Totaal zo'n 220 km, met behoorlijk wat klimmetjes. Ik ga mijn kuiten masseren, goed weekend allemaal.
De foto's hou je tegoed, hier is alvast de route.
gr. Fietsbennie site
