18-Dec-2020, 10:33 PM
Ik wilde toch nog even genieten van het mooie weer vandaag. Even een dag vrij, even de boel defragmenteren. Omdat het tegen half 9 pas licht is en tegen half 5 al donker, niet zo'n eind vandaag. Ze hebben me laatst bij vroege vogels op het idee gebracht om eens te gaan kijken bij vliegbasis Twente, dus dat leek me voor vandaag een mooie bestemming.
Tegen achten vanmorgen weggefietst door Almelo, waar schitterende wolkenluchten mooi rood kleurden. Borne door om in Hengelo van de 'reguliere' af te wijken naar het knooppuntensysteem. Wat dat betreft ben ik een echt een gewoontedier. Het is bijna autistisch te noemen. Met name 's nachts wil ik wel eens tot bepaalde vaste patronen blijven rijden, puur ook uit gemakzucht. Overdag zie ik het dan meer zitten om nieuwe wegen en paden te gaan ontdekken.
Terwijl ik de eerste foto wilde maken van een aardig fietsbruggetje van mijn wenslijstje over de A1, vertikte het apparaat om aan te gaan. Na een paar minuten klooien met accu nog niet. Ik denk dat de kou het ding de das heeft omgedaan, dus van dit tochtje heb ik helaas geen foto's kunnen maken. Ik baal er nog van. Nou ja, dan maar zonder. Na wat fietspaadjes dwars door de woonwijken van Hengelo Noord kwam ik wat verderop al vlug uit bij de vliegbasis Twente. Als fietser kun je redelijk dicht bij de vliegtuigen komen die er staan. Daar ben ik ook maar al koffiedrinkend maar even gaan spotten. Wat verderop kon je mooi vanaf een verhoging naar de start en landingsbaan kijken. Verder niemand te zien, tot ik stuit op een paar studenten van universiteit van Enschede. Ze waren druk bezig om een auto te testen die op waterstof kon rijden. Alles werd geregistreerd, helaas wilden ze niet ruilen met mijn fiets. Bijzonder om te zien hoe druk en fanatiek deze jongelui er mee waren. Jammer dat mijn fototoestel het niet deed.
Vlak onder Oldenzaal rechtsaf richting Losser om weer eens verkeerd te rijden (vergeten rechtsaf van het briefje te lezen), gelukkig zijn er meestal wat mensen buiten en was de weg weer vlug gevonden. Hier moest ik ook wachten tot de boer zijn koeien van het weiland links van de straat, naar rechts van de straat had gebracht. Ja, die kans loop je in Twente. Wat verderop moest ik wel lachen. Een hond formaat ergens tussen schoothond en scharminkel, die doodsbang rechtsomkeert de "Giethoornse" brug weer verliet om haar baas achter te laten om mij en die enge ligfiets maar te ontlopen. Gelukkig was de man niet boos, was de hond zo weer terug en wensten elkaar goede dagen, terwijl ik nog met de nek werd aangekeken van daar ergens beneden. Daarna de Dinkel maar zuidwaarts gevolgd. Een mooie riviertje om even langs te fietsen, jammer dat er niet meer fietspaden aan liggen. Ik had niet eens in de gaten of ik was de grens over en stond ik in Gronau. Een stad die meer verdiende dan tot nog toe door mij te worden aangekeken als de eerste beste grensplaats met wat huizen en lantaarnpalen waar toevallig ook wat mensen wonen. Want het is er best mooi daar. Rond de klok van twaalf vond ik een mooi plekje tegenover de kerk, tijd voor wat koffie en brood. Terwijl ik zit te kauwen begon overal de kerken te klokken te slaan, dus werden het bammetjes bij bammetjes. Jammer dat mijn fototoestel het niet deed.
Terwijl Twente zo zijn best doet de Dinkel zo landelijk mogelijk te houden, bouwt Gronau bijna alles potdicht eromheen, inclusief een mooi fietspad door de stad. Scheelt ook weer verkeerslichten. Terug kwam ik net zo stiekem de grens over als de heen en reed ik door het Amtsveen. Daarna Enschede. De bedoeling was om via knooppunten de stad zo gerieflijk mogelijk onder me door te laten gaan. Helaas strandde ik op een blokkade voor me onderweg naar knp 42. Terwijl ik mijn telefoon wilde pakken om alternatief op te zoeken deed dat ding het ook al niet. Met geen mogelijkheid aan te krijgen. Tja, daar sta je dan 40 km van huis, onbereikbaar. Dat fietst toch niet lekker. Dus ben ik vanaf daar maar de snelste weg naar huis gereden. Eenmaal in hartje Hengelo de laatste boterhammen aan het eten, kom ik aan de praat met een vrouw van 96, die deze tijd maar niet doorkomt zonder iemand te spreken. Gelukkig kon ze een babbeltje maken met een fietser uit Vroomshoop. Deze keer noordkant van Borne maar terug, via Almelo om maar vlug naar huis te gaan. Een mooie rustige route van zo'n 120 km. Jammer inderdaad dat mijn fototoestel het niet deed!
![[Afbeelding: vbt.jpg]](https://i.postimg.cc/66PFd7RL/vbt.jpg)
Tegen achten vanmorgen weggefietst door Almelo, waar schitterende wolkenluchten mooi rood kleurden. Borne door om in Hengelo van de 'reguliere' af te wijken naar het knooppuntensysteem. Wat dat betreft ben ik een echt een gewoontedier. Het is bijna autistisch te noemen. Met name 's nachts wil ik wel eens tot bepaalde vaste patronen blijven rijden, puur ook uit gemakzucht. Overdag zie ik het dan meer zitten om nieuwe wegen en paden te gaan ontdekken.
Terwijl ik de eerste foto wilde maken van een aardig fietsbruggetje van mijn wenslijstje over de A1, vertikte het apparaat om aan te gaan. Na een paar minuten klooien met accu nog niet. Ik denk dat de kou het ding de das heeft omgedaan, dus van dit tochtje heb ik helaas geen foto's kunnen maken. Ik baal er nog van. Nou ja, dan maar zonder. Na wat fietspaadjes dwars door de woonwijken van Hengelo Noord kwam ik wat verderop al vlug uit bij de vliegbasis Twente. Als fietser kun je redelijk dicht bij de vliegtuigen komen die er staan. Daar ben ik ook maar al koffiedrinkend maar even gaan spotten. Wat verderop kon je mooi vanaf een verhoging naar de start en landingsbaan kijken. Verder niemand te zien, tot ik stuit op een paar studenten van universiteit van Enschede. Ze waren druk bezig om een auto te testen die op waterstof kon rijden. Alles werd geregistreerd, helaas wilden ze niet ruilen met mijn fiets. Bijzonder om te zien hoe druk en fanatiek deze jongelui er mee waren. Jammer dat mijn fototoestel het niet deed.
Vlak onder Oldenzaal rechtsaf richting Losser om weer eens verkeerd te rijden (vergeten rechtsaf van het briefje te lezen), gelukkig zijn er meestal wat mensen buiten en was de weg weer vlug gevonden. Hier moest ik ook wachten tot de boer zijn koeien van het weiland links van de straat, naar rechts van de straat had gebracht. Ja, die kans loop je in Twente. Wat verderop moest ik wel lachen. Een hond formaat ergens tussen schoothond en scharminkel, die doodsbang rechtsomkeert de "Giethoornse" brug weer verliet om haar baas achter te laten om mij en die enge ligfiets maar te ontlopen. Gelukkig was de man niet boos, was de hond zo weer terug en wensten elkaar goede dagen, terwijl ik nog met de nek werd aangekeken van daar ergens beneden. Daarna de Dinkel maar zuidwaarts gevolgd. Een mooie riviertje om even langs te fietsen, jammer dat er niet meer fietspaden aan liggen. Ik had niet eens in de gaten of ik was de grens over en stond ik in Gronau. Een stad die meer verdiende dan tot nog toe door mij te worden aangekeken als de eerste beste grensplaats met wat huizen en lantaarnpalen waar toevallig ook wat mensen wonen. Want het is er best mooi daar. Rond de klok van twaalf vond ik een mooi plekje tegenover de kerk, tijd voor wat koffie en brood. Terwijl ik zit te kauwen begon overal de kerken te klokken te slaan, dus werden het bammetjes bij bammetjes. Jammer dat mijn fototoestel het niet deed.
Terwijl Twente zo zijn best doet de Dinkel zo landelijk mogelijk te houden, bouwt Gronau bijna alles potdicht eromheen, inclusief een mooi fietspad door de stad. Scheelt ook weer verkeerslichten. Terug kwam ik net zo stiekem de grens over als de heen en reed ik door het Amtsveen. Daarna Enschede. De bedoeling was om via knooppunten de stad zo gerieflijk mogelijk onder me door te laten gaan. Helaas strandde ik op een blokkade voor me onderweg naar knp 42. Terwijl ik mijn telefoon wilde pakken om alternatief op te zoeken deed dat ding het ook al niet. Met geen mogelijkheid aan te krijgen. Tja, daar sta je dan 40 km van huis, onbereikbaar. Dat fietst toch niet lekker. Dus ben ik vanaf daar maar de snelste weg naar huis gereden. Eenmaal in hartje Hengelo de laatste boterhammen aan het eten, kom ik aan de praat met een vrouw van 96, die deze tijd maar niet doorkomt zonder iemand te spreken. Gelukkig kon ze een babbeltje maken met een fietser uit Vroomshoop. Deze keer noordkant van Borne maar terug, via Almelo om maar vlug naar huis te gaan. Een mooie rustige route van zo'n 120 km. Jammer inderdaad dat mijn fototoestel het niet deed!
gr. Fietsbennie site
