VM transitie

[365cycle]

De heren die wedstrijden rijden zijn vaak de veel fietsers onder ons. Daar zitten er veel bij die jaarlijks meer dan 10.000 km wegrijden. Dat gaat niet met een uurtje trainen in de week. In een wedstrijd worden echt de grenzen opgezocht, en soms er overheen. Dergelijk rijgedrag laat je op een niet afgesloten weg normaal gesproken beter niet zien. Een rustige inspanning van een gemiddeld gezonde fietser van 80-100 watt is heel normaal. Met een inspanning van 250watt constant gedurende een uur zit diezelfde fietser aan de grens van z'n kunnen. De echt snelle wedstrijdrijders zitten aan een kort piekvermogen van 1000 watt, En die houden een uurtje met uitschieters boven 400 watt misschien wel vol. de echt heel intensief trainende rechtop fietsers die in de landelijke top meedoen tikken in een sprint misschien de 1800 watt wel aan.

Bij mij is dat verloop mooi te zien: Ik ben nu nog net geen veertiger, en ben in 2019 weer gaan sporten; woon-werkverkeer met de velomobiel. Ben wel direct een veelrijder geworden, eigenlijk begonnen met 10K per jaar en verwacht dat ik dit jaar dichter bij de 20K zal zitten. Ik reed al vroeg met een vermogensmeter en probeerde in het begin vaak hard te rijden, iedere dag opnieuw. Je wordt dan vaker ziek en het vermogen komt er ook niet echt uit. Extrapoleer ik die eerste metingen naar de snelheden van toen ik écht net begon, dan denk ik dat ik in m'n snelste ritten in het begon zo'n 150 watt gemiddeld kon trappen (over een uur), toen ik een dik halfjaar later begon met meten lag het net boven de 200.
M'n conditie is nu volgens mij serieus goed, denk dat ik heel gericht moet gaan diëten en trainen om nog groei te realiseren (en dan komt het vaak niet uit met de noodzakelijke ritten). M'n uurmaximum zit nu rond de 310 watt, bij een gewicht van tegen de 100 kg niet bijster veel, maar dat heeft ook met m'n lichaamsbouw te maken. Pieken kan ik als een rechtopfietsende landelijke topper, maximum over een paar seconden is krap over de 2000 watt. Een sprintlijf is met een velomobiel wel prettig, juist omdat de fiets zwaar is en optrekken dus relatief zwaar is. Als je je gemiddelde omhoog wil brengen en je rijdt veel in de stad, dan is trainen op explosief vermogen (vooral bij lage cadans) zeker de moeite. Niet omdat je iedere keer 2 kilowatt door de trapas moet stouwen, maar omdat het gewoon fijn is als je ook soepel kan versnellen vanaf 80 rpm; dat maakt mee accelereren met de auto's een stuk makkelijker.

Realistisch denk ik dat je al heel dapper je best doet als je een uurtje 100 watt redt, in deze fase. Als je dan bedenkt dat een motortje al snel 250 watt levert, geeft dat ook wel een idee. je kunt ook al trainend te hard je best doen, en dan gaat het negatief werken. Zit je er toch al een beetje doorheen, en moet je je dan met de tank al bijna leeg met een zware velomobiel door een drukke stad worstelen, dan is dat niet leuk. 

Idd. Om nog even terug te komen op die vermogens - ik rijd maximaal 2 of 3 ritten per week "stevig". Meer dan 200 watt gemiddeld trap ik niet vaak; iedere keer dat ik vaker uit m'n dak ga ben ik daarna een paar dagen ziek. Je lijf trapt vanzelf op de rem... 

Een motortje zou die scherpe kantjes een stuk kunnen verminderen. Aan de andere kant, meer fietsen is meer trainen. Het loont denk ik wel om wat advies/coaching te zoeken, wat is in jou situatie verstandig en verantwoord. 

Het is voor mij ook een soort principekwestie om geen motor te willen hebben, maar ik heb vorige week weer eens wat langere ritten gedaan op een speed pedelec (Strömer ST1X, Gouda - Scheveningen en weer terug), en zeker voor de acceleratie is 700 watt extra power heerlijk. 

Het kan ook erg veel uitmaken waar je rijdt, en hoe perfect het parcours is wat je uitzoekt. Ik rijd als grensgebied bewoner ook regelmatig met de Velomobiel op een Duitse B weg. Ongeveer zoals onze N wegen, maar dan soms zonder dat er een fietspad is. Daar kun je inderdaad heerlijk door denderen, maar het heeft ook z'n nadelen. Ze rijden er wel met 100 langs je heen. (meestal met een keurige bocht, het is hier in de buurt niet druk) Waar ik op een glooiend parcours met de ligger op het smalle fietspad (boomwortels, kuilen, grind van het veld)  met hooguit 50 naar beneden durf, en dan op de volgende bult terugzak naar 20, haalde ik daarnaast op de weg met de vm boven de 60 (mee trappen bult af) en zat ik nog boven de 30 op hetzelfde bultje.

Kortom je moet wel realistische vergelijkingen blijven maken. Denk niet dat je met een Milan Sl ineens continue met tegen de 50 aan het cruisen bent. En zelfs als dat lukt haal je nog geen 40 gemiddeld.

Een efficiënte route uitzoeken helpt een hoop. Ik ken een velonaut die op z'n woon-werkroute van 65 km ooit 44.6 gemiddeld reed met een topsnelheid van 52, maar die heeft ook echt ieder laatste knelpuntje uit z'n route weten te strijken. Je woonplaats heeft daarbij ook veel invloed.

Voor mij zit het grote voordeel van de VM er eerder in dat je blijft fietsen, ook als het minder weer is. Ook komen er andere fietsreisjes binnen bereik, die anders mogelijk met de auto gedaan zouden worden. Op een middagje 2x 30 km heen en weer naar de Decathlon bijvoorbeeld. Ik merkte dat in de winter mijn uren en km op de fiets nogal terug liepen. Met de VM is dat duidelijk minder.

Klopt. Ik heb de M-Racer in de winter nauwelijks aangeraakt, en die ene keer dat ik dat wel deed had ik het k-k-k-koud. In de Milan rijd ik gewoon door alsof er niks aan de hand is.