Ik noem leraren ook wel de 'vieze lucht brigade'... kijk maar eens hoeveel scholen echt een vreselijk binnenklimaat hebben; geen ventilatie en leraren die de ramen dichthouden "huu tocht"... Vooral basisscholen en middelbare scholen. Ik heb het idee dat HBO / universiteiten over het algemeen veel luxer zitten qua vastgoed en ventilatiesystemen. Alhoewel ik daar ook ruimtes aangetroffen heb die ingeregeld waren voor 2 personen maar in gebruik waren als leslokaal voor 25 man aangetroffen... ik heb het tentamen materiaalkunde wel gehaald... maar ik kan niet zeggen dat ik gedurende alle colleges volledig wakker was.
Gelukkig is daar sinds covid wel iets meer aandacht voor gekomen.
Ja, maar voor bepaalde talenten is het aanbod nogal significant groter dan de vraag, dus daar is niet echt van rond te komen zeg maar.
Wellicht omdat er tegenwoordig steeds meer "labels" geplakt worden? In zekere zin is dat hele apparaat van begeleiding, therapie, schoolpsychologen etc. ondertussen ook een soort industrieel complex geworden.
En tien jaar later worden een deel van de mensen met label (de autisten bijvoorbeeld) dan weer genaaid; want die moeten bij het CBR invullen dat ze een officiële diagnose hebben en dan mogen ze op eigen kosten periodiek weer langs allerlei keuringen. Tijdens schooltijd was het voor die mensen handig om dat label te hebben zodat hun leraren wat meer uitleg kregen... maar de rest van hun leven...?
Gelukkig is daar sinds covid wel iets meer aandacht voor gekomen.
(04-Aug-2025, 07:32 PM)Willeke_IGKT schreef: In de wereld van werk kun je een baan zoeken die bij je talenten past, zelfs op vervolg onderwijs is er al te kiezen maar in die eerste jaren is er weinig keuze.
Ja, maar voor bepaalde talenten is het aanbod nogal significant groter dan de vraag, dus daar is niet echt van rond te komen zeg maar.
(04-Aug-2025, 07:32 PM)Willeke_IGKT schreef: Gelukkig ben ik op 6 jarige leeftijd al getest en is mijn dislectie herkend en daarna ben ik op mijn gewone school goed begeleid en zijn mijn talenten onderkend.
Tegenwoordig schijnen meer kinderen met problemen het met minder begeleiding moeten doen.
Wellicht omdat er tegenwoordig steeds meer "labels" geplakt worden? In zekere zin is dat hele apparaat van begeleiding, therapie, schoolpsychologen etc. ondertussen ook een soort industrieel complex geworden.
En tien jaar later worden een deel van de mensen met label (de autisten bijvoorbeeld) dan weer genaaid; want die moeten bij het CBR invullen dat ze een officiële diagnose hebben en dan mogen ze op eigen kosten periodiek weer langs allerlei keuringen. Tijdens schooltijd was het voor die mensen handig om dat label te hebben zodat hun leraren wat meer uitleg kregen... maar de rest van hun leven...?
