Getuige van aanrijding wielrenner

[Martin van Mourik]

Ik was vanmiddag getuige van een aanrijding van een wielrenner. Op de rotonde aan de westkant van Leersum, de kruising van de Rijksstraatweg en Maarsbergseweg / Broekhuizerlaan. Vlak voor ik de rotonde op reed hoorde ik een doffe klap en zag ik schuin tegenover, achter het eiland in het midden van de rotonde, een fietser door de lucht vliegen. Ik ben de rotonde halfom rondgereden, oplettend dat ik zelf niet ook nog aangereden werd, heb mijn fiets tegen een paal gezet en ben maar gaan kijken of ik nog enige hulp kon bieden. Er waren al meerdere omstanders bij, twee fietsers en twee mensen uit een auto die vanuit Doorn richting Leersum reden en de aanrijding voor hun neus hadden zien gebeuren. De aangereden wielrenner lag inmiddels in zijligging op de vluchtheuvel tussen de rijbanen, waarschijnlijk hadden ze hem daar naartoe geholpen. Een vrouw zat gehurkt bij hem en nam met hem een reeks vragen door over waar pijn zat en waar niet en of hij moeite had met ademhalen, duizelig was en dat soort dingen, typisch gedrag van iemand die EHBO-cursussen heeft gevolgd, leek me. 112 werd gebeld en ze lieten de telefonist van de centrale met de aangereden fietser zelf overleggen over hoe kritisch het was. Het leek allemaal enigszins mee te vallen, hij kon zijn armen en benen bewegen, en hij zei dat hij hevige pijn had aan de rechterkant van zijn borstkast. Ik vermoed dat hij een aantal gekneusde of gebroken ribben had. Aan de achterkant van zijn helm zat een barst.

Om de ontstane opstopping niet verder te laten duren zetten de automobilist die hem hadden aangereden, en de degenen die het komend uit tegengestelde richting voor zich hadden zien gebeuren hun auto's in de berm. Ondertussen lag de aangereden wielrenner al een tijd lang op de koude stenen in zijn dunne sportkleding. Iemand kwam aanzetten met een reddingsdekentje en deze werd om hem heen geslagen. De automobilist die hem had aangereden haalde een plaid uit zijn auto, die werd ook nog over hem heen gedrapeerd.

Zijn fiets was door iemand aan de zijkant van de rijbaan neergelegd. Dat vond ik niet zo'n geweldige plek, ik heb hem toen maar opgepakt en op de vluchtheuvel tegen een paal gezet. Ik zag op het scherm van zijn garmin fietscomputer dat deze de aanrijding gedetecteerd had, er stond op het scherm dat er een noodoproep verzonden was. Het leek me voor hem fijner om hier zelf naar te kunnen kijken. Ik heb de fietscomputer van het stuur gehaald en aan hem gegeven. Hij pakte het ding van me aan, deed iets op het aanraakscherm, en stopte het in een van de zakken op zijn rug.

Een politiewagen arriveerde, en kort daarna een ambulance. Ze parkeerden op het eiland midden op de rotonde. De ambulancebroeder hurkte neer bij de aangereden fietser en sprak hem aan. Hallo, ik ben Kees, en we gaan je meenemen in onze ambulance (of iets van die strekking). Kun je je benen nog bewegen? ja? dan kun je lopen! wel helpen je overeind! De twee ambulancebroeders trekken hem onder zijn oksels overeind en lopen een stukje richting de ambulance met de aangereden fietser tussen zich in. AAAAAAARGH!!! de wielrenner strompelt voorover gebogen en kermt het uit van de pijn. In de buurt van de ambulance moet een van de twee de achterdeuren nog openen en de brancard eruit trekken. De wielrenner zakt ineen. Daarna trekken ze hem weer omhoog en helpen hem de brancard op.

Fietsverkeer heeft op deze rotonde voorrang. Het is een punt waar ik altijd goed oplet of ik die voorrang ook krijg als ik er langs kom. Een van de Maarsbergseweg komende automobilist had de wielrenner bij het rechts afslaan niet opgemerkt. De bestuurder zei een paar keer terwijl we daar allemaal stonden, "hij zwaaide nog naar me, ik dacht dat hij rechtdoor ging (wijst richting Doorn), ik had hem niet gezien".

Zo te zien ging de politie zich bekommeren over het meenemen van de fiets. Daar heb ik niet meer op gewacht. Ik ben verder gereden naar natuurgebied het Leersumse veld, en heb daar een rondje om de plassen gelopen.