Einde van de DF(XL) productie

[Roepers]

De ondergang van de de DF heeft mijns inziens te maken met de groepsdruk in de velomobiel-gemeenschap:
Dat mechanisme is beschreven in een draadje over e-bikes. Ik citeer het hier maar.

De snelle opkomst van de e-bike, ondanks de maatschappelijke weerstand, is een praktijkvoorbeeld van wat de Franse antropoloog René Girard ‘mimesis’ noemde: het idee dat menselijke verlangens doorgaans niet spontaan ontstaan, maar als reactie op de verlangens van anderen. Volgens Girard modelleren mensen hun verlangens naar wat ze om zich heen zien. Wil een vriend of vriendin naar Bali, dan wil jij dat ook. Koopt de buurman een nieuwe auto, dan is jouw auto ineens ook aan vervanging toe.

Girards model verklaart waarom zoveel mannen na hun 35ste ‘spontaan’ besluiten te gaan wielrennen en waarom werkelijk iedereen tijdens de coronacrisis op het lumineuze idee kwam zelf brood te gaan bakken. Waarom alle hippe randstedelijke dertigers de afgelopen vijf jaar van normale wijn op natuurwijn overstapten, terwijl ze die eigenlijk allemaal een beetje duur en overdreven vinden.

Willen wat de ander heeft


Verlangen creëert verlangen, en zo ontstaat een vicieuze cirkel waarin bepaalde producten in heel korte tijd heel gewild kunnen worden. Terwijl het gros van de mensen voor hun gevoel helemaal zélf bedenkt dat ze een e-bike willen kopen, zijn de achterliggende redenen veel meer sociaal ingegeven. Ze willen zich profileren richting anderen, door datgene te hebben wat iedereen wil.

„In de spullen die we aanschaffen, worden we veel meer dan we denken gestuurd door irrationele behoeftes”, zegt Patrick Wessels, als psycholoog gespecialiseerd in consumentengedrag. De behoefte bijvoorbeeld om je eigen identiteit vorm te geven, het type mens te worden dat je zou willen zijn. Succesvolle merken slagen erin hun product te verkopen als méér dan alleen een product. Wie koffie koopt bij Starbucks, koopt niet alleen een cappuccino, maar ook een bepaalde identiteit. De identiteit van iemand die zich een kop koffie van 5 euro kan veroorloven, van iemand die bewust kiest voor kwaliteit.

Ik zie voortdurend dat velen de snelste velomobiel wil hebben. En dat is in veler ogen niet meer de DF maar de Snoek-L. De verschillen zijn waarschijnlijk miniem maar worden binnen de gemeenschap uitvergroot of misschien alleen maar verondersteld.


En dat gaat ten koste van de verscheidenheid en is het alleen maar koekoek één zang.

Groet,

Marco