08-Mar-2023, 01:20 PM
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 08-Mar-2023, 01:24 PM door 365cycle.)
Misschien behoeft mijn vorige post trouwens wat toelichting; in dit geval wil ik een voorbeeld even voor zich laten spreken.
Sinds vorig jaar ben ik aangesloten bij een sprekerscollectief, ik probeer hier beter te leren presenteren en vooral ook leuke kansen binnen te halen om mijn (ons?) verhaal over de bühne te krijgen. Zo heb ik voor een tweetal middelgrote bedrijven nu een evenement mogen openen met een wat humoristischer versie van mijn TEDx presentatie, in een poging mensen te inspireren zowel na te denken over hun ecologische footprint als de gezondheid van hun eigen lichaam, juist voor die leeftijdsgroep waar het er zo ontzettend toe doet (de grootste massa op zo'n evenement is 30-50). Het is wat meer entertainment, maar daarmee plant je wel weer een zaadje in de hoofden van juist die mensen die vaak forensen. Daarnaast is het ook gewoon lucratief om als spreker op te treden. Een goede presentatie kan je deels of zelfs grotendeels hergebruiken. Mijn voorbereidingstijd was voor de laatste keynote die ik opende al minder dan een dag, terwijl ik er - als onbekende spreker met een voor de gemiddelde bezoeker niet bepaald voor de hand liggend onderwerp - meer dan een normale werkdag voor betaald krijg.
Ik dwaal af. Bij dat sprekerscollectief zit ook best wel een aantal vrouwen; mede dankzij hun ben ik een aantal andere vrouwen o.a. op LinkedIn gaan volgen, omdat ik onder de indruk ben van zowel hun presentatieskills als de onderwerpen die ze vaak kiezen.
Als gevolg daarvan hoor ik de afgelopen weken van alle kanten verhalen van vrouwen (tot de beste, bekende vrouwelijke sprekers aan toe), die een "unieke kans" krijgen om zichzelf te laten zien op een evenement op Wereld Vrouwendag. Een unieke kans, waarbij ze dan wel zelf betaald mogen parkeren, eventuele gasten een duur kaartje moeten kopen, en ze zelf ook geen cent overhouden aan een presentatie (waar je toch al gauw minimaal een dag werk aan besteedt). Het bedrijf in kwestie is in vrijwel alle gevallen gewoon een commerciële club die wél keihard casht, naast dat die evenementen vaak niet voor niets worden opgezet door een marketingafdeling.
Dwaalde ik af? Misschien toch niet. Het contrast tussen wat ik "cash" met een spreekbeurt, en het feit dat bekende vrouwelijke sprekers (waar ik enorm tegen opkijk!) gevraagd wordt voor niks te komen werken op een evenement dat gaat over vrouwenrechten en ongelijkheid, is een totale clusterfuck.
Sinds vorig jaar ben ik aangesloten bij een sprekerscollectief, ik probeer hier beter te leren presenteren en vooral ook leuke kansen binnen te halen om mijn (ons?) verhaal over de bühne te krijgen. Zo heb ik voor een tweetal middelgrote bedrijven nu een evenement mogen openen met een wat humoristischer versie van mijn TEDx presentatie, in een poging mensen te inspireren zowel na te denken over hun ecologische footprint als de gezondheid van hun eigen lichaam, juist voor die leeftijdsgroep waar het er zo ontzettend toe doet (de grootste massa op zo'n evenement is 30-50). Het is wat meer entertainment, maar daarmee plant je wel weer een zaadje in de hoofden van juist die mensen die vaak forensen. Daarnaast is het ook gewoon lucratief om als spreker op te treden. Een goede presentatie kan je deels of zelfs grotendeels hergebruiken. Mijn voorbereidingstijd was voor de laatste keynote die ik opende al minder dan een dag, terwijl ik er - als onbekende spreker met een voor de gemiddelde bezoeker niet bepaald voor de hand liggend onderwerp - meer dan een normale werkdag voor betaald krijg.
Ik dwaal af. Bij dat sprekerscollectief zit ook best wel een aantal vrouwen; mede dankzij hun ben ik een aantal andere vrouwen o.a. op LinkedIn gaan volgen, omdat ik onder de indruk ben van zowel hun presentatieskills als de onderwerpen die ze vaak kiezen.
Als gevolg daarvan hoor ik de afgelopen weken van alle kanten verhalen van vrouwen (tot de beste, bekende vrouwelijke sprekers aan toe), die een "unieke kans" krijgen om zichzelf te laten zien op een evenement op Wereld Vrouwendag. Een unieke kans, waarbij ze dan wel zelf betaald mogen parkeren, eventuele gasten een duur kaartje moeten kopen, en ze zelf ook geen cent overhouden aan een presentatie (waar je toch al gauw minimaal een dag werk aan besteedt). Het bedrijf in kwestie is in vrijwel alle gevallen gewoon een commerciële club die wél keihard casht, naast dat die evenementen vaak niet voor niets worden opgezet door een marketingafdeling.
Dwaalde ik af? Misschien toch niet. Het contrast tussen wat ik "cash" met een spreekbeurt, en het feit dat bekende vrouwelijke sprekers (waar ik enorm tegen opkijk!) gevraagd wordt voor niks te komen werken op een evenement dat gaat over vrouwenrechten en ongelijkheid, is een totale clusterfuck.
