Zeevruchten

[Bart Verbeek]

Vandaag heb ik mijn eerste kunstwerk bezocht.

Ter voorbereiding had ik het boek Hardop Kijken besteld. Dat is nog wel even lezen. Ik lees dat voor het slapen gaan. Het boek heeft een weldadige uitwerking op mijn nachtrust, dus ik ben er nog niet ver in gevorderd.

Ook mijn warme schoenen waren inmiddels binnen, maar daar heb ik nog niet helemaal scherp hoe ik ze op mijn pedalen moet aansluiten. Ik heb de indruk dat er nog iets ontbreekt. Ik moet eerst mijn inbussleutels maar eens zien te vinden om het luikje te openen.



Omdat je in Lelystad zo'n 180 graden aan water hebt, is er sowieso minder te vinden dan elders.
De verhuizing van kunstwerken van Openstreetmap naar mijn GPS met behulp van Overpass Turbo kostte ook nog wel wat moeite, omdat het programma Basecamp van Garmin een gebruikersinterface heeft die af en toe mijn logica te boven gaat. Het is wel gelukt. Zonder dat ik weet waar de kunstwerken staan of wat ze behelzen. Een verrassing dus, en dat was precies de bedoeling.

Mijn keuze viel op het kunstwerk "Zeevruchten". Ik navigeer old school, dat wil zeggen met uitsluitend pijl en afstand. 14 kilometer, zoals de kraai vliegt. Dat kan nog heel wat anders worden dan zoals Bart Verbeek rijdt. Om te beginnen moest ik al kiezen, linksom of rechtsom de Oostvaardersplassen. Mijn pijl wees precies naar het midden. Na een kilometer of twee vertrouwde ik het niet helemaal, en ben ik toch maar weer terug gereden en linksom gegaan. Een goede keuze. Ik schatte dat het kunstwerk zich ergens in het Kotterbos zou bevinden.

Er waren veel biddende torenvalken (het was natuurlijk zondag). Die zag je hier vroeger nauwelijks. Ook waren er erg veel joggers en solitaire racefietsers, de goede voornemens kwamen me tegemoet, als het ware. Dat zal na Blue Monday wel minder worden.

Mijn knieën functioneren eindelijk weer geheel pijnloos. Een jaar in en op bed liggen gaat je niet in de kouwe kleren zitten.

Onderweg werd ik vergast op bankjeswijsheden.



Bankjes met onbegrijpelijke teksten die erg wijs klinken. Je kunt pas van de omgeving genieten als je die teksten uit je hoofd zet.

Er stond een straffe bries, waardoor de knopen van mijn jas woeien. Onderweg werd ik tegengelegen door een dame in een oranje Quest. We hebben elkaar gegroet.

Het kunstwerk bleek zich in Almere Buiten te bevinden, in de Regenboogbuurt. Het kunstwerk veroorzaakte een kortsluiting in mijn denkpap. Zoiets als wat de vraag "wat is het verschil tussen een krokodil?" bij mij bewerkstelligt. Enfin, aan die kortsluiting wordt dus gewerkt iedere avond voor het slapen gaan.













Almere heeft hier en daar hele fraaie architectuur.