20-Dec-2021, 10:52 PM
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 21-Dec-2021, 09:35 PM door AndredeBoer.)
Beste mensen, zoals gevraagd een korte voorstelling:
André dus, woonachtig in Duckstad (als je weet wat een woerd is, snap je ‘m) en - ik denk- ergens vanaf midden jaren 90 in het bezit van een ligfiets. Eerst een gekochte zelfbouwer, later werd dat een Optima Condor, een M5 Street Legal, een Optima Baron, een M5 lowracer en nu uiteindelijk: een Quest, want uiteindelijk rijd je met een driewieler altijd het meest comfortabel. Mijn theorie: je neuraal stelsel (zenuwstelsel én hersenen) hoeft niet constant een bepaalde mate van ‘cpu-capaciteit’ te besteden aan balanceren en dat geeft dus veel meer rust en wees eerlijk: overdekt en gestroomlijnd is toch ook wel errug lekker…
De koop van de zelfbouwer, voorafgaande aan de aanschaf van de Condor, is echt een tip die ik nu nog steeds iedereen geef: ben je nieuw in de ligfietswereld, bouw dan eerst ‘goedkope’ ligfietservaring op voordat je investeert in een dure, nieuwe(re). Dus: koop een tweedehandsje op marktplaats oid en rijd daar een tijdje mee rond. Met die ervaring kan je daarna veel beter proef- of testritten maken op je keuzemodellen en kom je veel beslagener ten ijs. Het tweedehandsje verkoop je dan met 50 euro afschrijving; voor 50 euro gouden ervaring.
Op die manier ben ik op de Condor uitgekomen. Fantastische fiets, vooral voor fietsvakanties en er héérlijk mee rondgereden. Door Engeland, door Nederland, maar ook over de Himalaya (5200m), door Turkije, door zuid India en Iran. Beresterk, ook met 20-30kg bagage en ook met hoge snelheden. In Iran heb ik er met volle bepakking 96,8km/h mee gehaald en het voelde als een huis.
De M5-ven en de Baron zijn daarna als allerlei experimentjes gekocht (en verkocht) om mijn woon-werkverkeer te optimaliseren. De StreetLegal was gewoon een beetje ‘standaard’. Prima op zich, een no-nonsense-fiets, maar als je 20km (enkele reis) woon-werk fietst, dan ken je na verloop van tijd iedere drempel, iedere bocht en iedere hobbel en wordt vooral de (snelheid van de ) fiets limiterend.
Zo kwam de Baron (lowracer) in beeld. Sterk, snel en minstens zo geschikt om ook een tas met woon-werkbagage (documenten, laptopje, schone kleren, etc) mee te nemen. Heerlijk met die schijfremmen: ook al reed je 35km/h, je kan er binnen een meter of vier of vijf mee stil staan.
De M5 lowracer (met tail) deed daar qua snelheid nog een schepje bovenop. 37 km/h was - onder wat betere omstandigheden- haalbaar. Laptopje, kleren, documenten gingen dan met moeite in die staartbak. Gelukkig is die nooit tijdens het rijden open gesprongen. Maar toch is die M5-lowrider wat meer een jaguar. Razendsnel, maar wel fragiel. Neem die monovoorvork: leuk, goed en wel en aardig, maar als je met 25km/h over een drempel vloog, merkte je de asymmetrie en het verbuigen: het was geen ‘kadoeng’ waarmee je recht over de drempel vliegt, maar het werd een ‘slinger links-slinger rechts’ aan je stuur doordat de boel daar onder dat balhoofd buigt: de fiets gaat rechtdoor, maar ónder je gebeuren allemaal gekke dingen en dat voelt niet goed. Kortom: leuke fiets, maar meer voor op het raceparcours en niet voor 40 km woon-werk.
Toen ik verhuisde naar een woning met betere stallingsmogelijkheid, kon ik kopen wat ik altijd al wilde: een velomobiel. Nu is de markt daarbij echter niet zodanig dat je ‘voor een paarhonderd euro een tweedehandsje koopt’, nee: het is serieus verdiepen in de verschillende velomobielmodellen. Ik heb (nogsteeds) het idee dat de Quest heel aardig aan mijn wensen voldoet, maar gelijk: ik weet niet beter. Misschien een beetje hetzelfde als trouwen met je eerste vriendje of vriendinnetje….
Maargoed, dat eerste vriendje/vriendinnetje bevalt ( excusez les mots) nog steeds goed. OK, met een drietal zware Schalwe banden (35-47mm breed) is het geen racemonster, maar in je woon-werkgebruik vind je een ‘lekkebandkans-van-bijna-nul’ belangrijker dan de 25 seconden snelheidswinst die fragiele racebandjes leveren, waar echter een lekkans van 1x/1000 km tegen over staat. En verder: je stopt ḿ heerlijk vol met van alles en nog wat. Moest ik laatst een laptopje voor mijn zoon in Amsterdam halen: hup in de Quest. Ligfietskampeerweekend: gooi maar vol. Er past iets meer in als in 4 flinke Ortlieb tassen. Maar op mijn Santos+tassen kruis ik in de vakantie met ~25km/h, in de volle Quest ligt dat dan rond de 38km/h.
Niet te vergeten is het practische gemak. Regen: maakt niet veel uit: je schouders en hoger worden nat, maar de rest blijft droog. Temperatuur: de overgang van zomer naar herst (korte naar lange broek) gebeurt bij mij bij 10graden. Onder de 5 graden begint een blouse of sweater met lange mouw prettig te worden. Bij 0 graden komt langzaam maar zeker een heel dun jack in beeld en bij -5 graden wordt het echt wat kouder en wordt het lekker handschoenen te dragen. Maar waar bij half fietsend NL op dat moment piemel en tenen er zo´n beetje afvriezen, tuf ik gewoon door. Transistorradiootje aan met BNR nieuwradio of Radio-1 journaal en dan hoor je nog net even in de verkeersinformatie de A12-file-bij-Harmelen genoemd worden, die ik twee kilometer verderop aan de andere kant van het weiland zie staan en waar ik lekker aan voorbij rijd… De mensen moesten eens weten.
Een aantal zaken heb ik niet genoemd. 1: over de opmerkzaamheid van de ligfietser. Er is een grote mate van verschil in hoe zichtbaar je bent (als ligfietser) en hoe opgemerkt je wordt (als ligfietser). Dat is niet hetzelfde en je kan op dit onderwerp promoveren. Daar heb ik met mijn StreetLegal een vervelende ervaring mee. Je kan e.e.a. nalezen in “My first botsing” op https://groups.google.com/g/ligfiets/c/K...W78Hwx3DQJ
2: De Optima Condor heb ik getest voor Op Pad. Platte tekst is gekopieerd op de reviewpagina van de ligfiets.net website: https://ligfiets.net/product/bike/40/condor-rvs.html (ervaring #13, onderaan)
Veel leesplezier!
André
20.12.2021
André dus, woonachtig in Duckstad (als je weet wat een woerd is, snap je ‘m) en - ik denk- ergens vanaf midden jaren 90 in het bezit van een ligfiets. Eerst een gekochte zelfbouwer, later werd dat een Optima Condor, een M5 Street Legal, een Optima Baron, een M5 lowracer en nu uiteindelijk: een Quest, want uiteindelijk rijd je met een driewieler altijd het meest comfortabel. Mijn theorie: je neuraal stelsel (zenuwstelsel én hersenen) hoeft niet constant een bepaalde mate van ‘cpu-capaciteit’ te besteden aan balanceren en dat geeft dus veel meer rust en wees eerlijk: overdekt en gestroomlijnd is toch ook wel errug lekker…
De koop van de zelfbouwer, voorafgaande aan de aanschaf van de Condor, is echt een tip die ik nu nog steeds iedereen geef: ben je nieuw in de ligfietswereld, bouw dan eerst ‘goedkope’ ligfietservaring op voordat je investeert in een dure, nieuwe(re). Dus: koop een tweedehandsje op marktplaats oid en rijd daar een tijdje mee rond. Met die ervaring kan je daarna veel beter proef- of testritten maken op je keuzemodellen en kom je veel beslagener ten ijs. Het tweedehandsje verkoop je dan met 50 euro afschrijving; voor 50 euro gouden ervaring.
Op die manier ben ik op de Condor uitgekomen. Fantastische fiets, vooral voor fietsvakanties en er héérlijk mee rondgereden. Door Engeland, door Nederland, maar ook over de Himalaya (5200m), door Turkije, door zuid India en Iran. Beresterk, ook met 20-30kg bagage en ook met hoge snelheden. In Iran heb ik er met volle bepakking 96,8km/h mee gehaald en het voelde als een huis.
De M5-ven en de Baron zijn daarna als allerlei experimentjes gekocht (en verkocht) om mijn woon-werkverkeer te optimaliseren. De StreetLegal was gewoon een beetje ‘standaard’. Prima op zich, een no-nonsense-fiets, maar als je 20km (enkele reis) woon-werk fietst, dan ken je na verloop van tijd iedere drempel, iedere bocht en iedere hobbel en wordt vooral de (snelheid van de ) fiets limiterend.
Zo kwam de Baron (lowracer) in beeld. Sterk, snel en minstens zo geschikt om ook een tas met woon-werkbagage (documenten, laptopje, schone kleren, etc) mee te nemen. Heerlijk met die schijfremmen: ook al reed je 35km/h, je kan er binnen een meter of vier of vijf mee stil staan.
De M5 lowracer (met tail) deed daar qua snelheid nog een schepje bovenop. 37 km/h was - onder wat betere omstandigheden- haalbaar. Laptopje, kleren, documenten gingen dan met moeite in die staartbak. Gelukkig is die nooit tijdens het rijden open gesprongen. Maar toch is die M5-lowrider wat meer een jaguar. Razendsnel, maar wel fragiel. Neem die monovoorvork: leuk, goed en wel en aardig, maar als je met 25km/h over een drempel vloog, merkte je de asymmetrie en het verbuigen: het was geen ‘kadoeng’ waarmee je recht over de drempel vliegt, maar het werd een ‘slinger links-slinger rechts’ aan je stuur doordat de boel daar onder dat balhoofd buigt: de fiets gaat rechtdoor, maar ónder je gebeuren allemaal gekke dingen en dat voelt niet goed. Kortom: leuke fiets, maar meer voor op het raceparcours en niet voor 40 km woon-werk.
Toen ik verhuisde naar een woning met betere stallingsmogelijkheid, kon ik kopen wat ik altijd al wilde: een velomobiel. Nu is de markt daarbij echter niet zodanig dat je ‘voor een paarhonderd euro een tweedehandsje koopt’, nee: het is serieus verdiepen in de verschillende velomobielmodellen. Ik heb (nogsteeds) het idee dat de Quest heel aardig aan mijn wensen voldoet, maar gelijk: ik weet niet beter. Misschien een beetje hetzelfde als trouwen met je eerste vriendje of vriendinnetje….
Maargoed, dat eerste vriendje/vriendinnetje bevalt ( excusez les mots) nog steeds goed. OK, met een drietal zware Schalwe banden (35-47mm breed) is het geen racemonster, maar in je woon-werkgebruik vind je een ‘lekkebandkans-van-bijna-nul’ belangrijker dan de 25 seconden snelheidswinst die fragiele racebandjes leveren, waar echter een lekkans van 1x/1000 km tegen over staat. En verder: je stopt ḿ heerlijk vol met van alles en nog wat. Moest ik laatst een laptopje voor mijn zoon in Amsterdam halen: hup in de Quest. Ligfietskampeerweekend: gooi maar vol. Er past iets meer in als in 4 flinke Ortlieb tassen. Maar op mijn Santos+tassen kruis ik in de vakantie met ~25km/h, in de volle Quest ligt dat dan rond de 38km/h.
Niet te vergeten is het practische gemak. Regen: maakt niet veel uit: je schouders en hoger worden nat, maar de rest blijft droog. Temperatuur: de overgang van zomer naar herst (korte naar lange broek) gebeurt bij mij bij 10graden. Onder de 5 graden begint een blouse of sweater met lange mouw prettig te worden. Bij 0 graden komt langzaam maar zeker een heel dun jack in beeld en bij -5 graden wordt het echt wat kouder en wordt het lekker handschoenen te dragen. Maar waar bij half fietsend NL op dat moment piemel en tenen er zo´n beetje afvriezen, tuf ik gewoon door. Transistorradiootje aan met BNR nieuwradio of Radio-1 journaal en dan hoor je nog net even in de verkeersinformatie de A12-file-bij-Harmelen genoemd worden, die ik twee kilometer verderop aan de andere kant van het weiland zie staan en waar ik lekker aan voorbij rijd… De mensen moesten eens weten.
Een aantal zaken heb ik niet genoemd. 1: over de opmerkzaamheid van de ligfietser. Er is een grote mate van verschil in hoe zichtbaar je bent (als ligfietser) en hoe opgemerkt je wordt (als ligfietser). Dat is niet hetzelfde en je kan op dit onderwerp promoveren. Daar heb ik met mijn StreetLegal een vervelende ervaring mee. Je kan e.e.a. nalezen in “My first botsing” op https://groups.google.com/g/ligfiets/c/K...W78Hwx3DQJ
2: De Optima Condor heb ik getest voor Op Pad. Platte tekst is gekopieerd op de reviewpagina van de ligfiets.net website: https://ligfiets.net/product/bike/40/condor-rvs.html (ervaring #13, onderaan)
Veel leesplezier!
André
20.12.2021
