17-Jan-2021, 10:32 PM
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 17-Jan-2021, 11:14 PM door 365cycle.)
Zeker voor de wat minder gebruikelijk gevormde mensen onder ons kan goed zitten in een velomobiel nog weleens een uitdaging zijn. Daar komt bij dat de meeste bikefitters hun vingers er niet aan willen branden - vaak is een velomobiel niet compatibel met de technieken die ze gebruiken om goed inzicht te krijgen in wat een mensenlichaam precies doet op de fiets, daarnaast komen ze mogelijk ook kennis te kort over die nogal andere houding.
Toch is ook in een velomobiel de houding héél belangrijk: het zijn fietsen die bij uitstek geschikt zijn voor enorm lange reizen, zelf heb ik de 300 km op een dag al een paar keer gehaald en 400 of zelfs 500 gaan ongetwijfeld een keer volgen. De tijd die hierbij hoort sportend doorbrengen betekent uiteraard dat er blessures op de loer liggen.
Nu ik zelf een vraag heb, leek het me goed om hiervoor eens een algemeen tips & trucs topic over open te gooien.
Bij deze!
Volgend op m'n openingsbericht, meteen de vraag:
van alle fietsen die ik tot nu toe gereden heb zat ik in de DF eigenlijk het best. M'n voeten raakten de bodem soms, m'n knieën héél soms het boutje van de "motorkap", maar ik reed er gemakkelijk honderden kilometers mee. De stoel van de QV vond ik minder fijn, ik was sneller moe in die fiets en dan vooral ook in m'n bovenlijf. Voor mij meer een voertuig voor kortere afstanden (tot ~50 km enkel).
De Milan benadert de DF weer behoorlijk, met de zithouding die Henning voor me afgesteld heeft.
Ik rijd de Milan met 150mm cranks, omdat ik anders de rand nét voor de "kniebult" ga raken met m'n knieën. Daarbij staat de stoel zo diep mogelijk, behoorlijk ver naar achteren en redelijk rechtop. Om nóg dieper te zitten rijd ik ook zonder ventisit; dit doe ik eigenlijk al sinds de DF, vind het veel fijner. Zo heb ik net genoeg ruimte en kan ik m'n hoofd comfortabel tegen de muts leggen, raak ik nét de racekap niet (behalve bij hoge drempels - pok
), en kan ik nog goed uitkijken.
Gisteren heb ik weer een stuk gereden met één van de Rotte Rijders; hij reed in een open Quest Carbon, en dan is de Milan met racekap toch echt flink sneller (we moeten toch afstand houden, en ik vond het te koud om de racekap los te schroeven, haha). Het was voor hem een pittige training, ik trok zo nu en dan even een sprintje om dan weer even te wachten. Niet ver gegaan, wel lekker gereden - ik had het nog makkelijk 100 km vol kunnen houden.
Vandaag ging ik even in m'n eentje, en ik wilde vlot terug zijn ivm het eten. Even rustig opgewarmd en na 2 km het gas erop... 5 km verder ontstond er een brandend gevoel in m'n linker scheen. Goed, klein beetje gas terug dan... hielp niet echt, sterker nog, er kwam ook pijn in m'n enkel bij. Ik was echter al op m'n kantoor (even gauw de post ophalen - door de lockdown werkt iedereen thuis, gaat nog wel een paar weken zo blijven, en ik had op de beveiligingscamera al gezien dat er iets bij de deur lag). 10 minuten later stond ik weer buiten en was de pijn weg. Bij het wegrijden iets geleidelijker aan weer vertrokken en eens wat meer "gespeeld" met hoe ik die pijn kan oproepen: Een korte, felle sprint is geen probleem, zorgt niet voor pijn. Daarna maar even gekozen voor het fietspad langs de A12, omdat ik dan langzaam het tempo kan opvoeren; rijd ik een tijdje tegen de 50 km/h (gokje: 200W), dan wordt het langzaam weer warm aan m'n scheen. Zodra het opkomt even minderen naar 40 lost het probleem weer op, óók als ik dan weer een paar keer moet remmen en optrekken.
Zodra ik dus serieus duurvermogen moet leveren gaat het "pijn" doen, en da's vervelend, want er zit voorbij +/- 200W nog best wel een beetje "in de tank". Ik wil dit dus écht oplossen!
Mijn eerste vermoeden is dat het aan m'n schoenplaatjes ligt, maar hoe stel ik die (vooral ook voor een velomobiel) het beste af? Wijkt dat af van de tips & trucs voor normale fietsen? Kan het zijn dat m'n been teveel "hangt" door de diepere zit, en ik daardoor m'n hak meer "tegen moet houden"?
Ben benieuwd naar jullie ideeën hierover!
PS: Ik heb - op aanraden van een andere sporter - ook al zitten lezen over shin splints. Ziet er eng uit, ik vermoed op dit moment echter dat dat niet is waar ik last van heb. Dit omdat zodra ik stop met rijden de pijn ook weg gaat, of in ieder geval gereduceerd wordt tot een licht spierpijngevoel. Daarnaast heb ik zojuist ook nog even een rondje op m'n Challenge gereden op standje "ride it like you stole it", daarop kan ik vol vermogen leveren zonder dat het pijnlijk wordt. Het heeft dus écht iets te maken met hoe ik in de Milan rijd.
Toch is ook in een velomobiel de houding héél belangrijk: het zijn fietsen die bij uitstek geschikt zijn voor enorm lange reizen, zelf heb ik de 300 km op een dag al een paar keer gehaald en 400 of zelfs 500 gaan ongetwijfeld een keer volgen. De tijd die hierbij hoort sportend doorbrengen betekent uiteraard dat er blessures op de loer liggen.
Nu ik zelf een vraag heb, leek het me goed om hiervoor eens een algemeen tips & trucs topic over open te gooien.
Bij deze!
Volgend op m'n openingsbericht, meteen de vraag:
van alle fietsen die ik tot nu toe gereden heb zat ik in de DF eigenlijk het best. M'n voeten raakten de bodem soms, m'n knieën héél soms het boutje van de "motorkap", maar ik reed er gemakkelijk honderden kilometers mee. De stoel van de QV vond ik minder fijn, ik was sneller moe in die fiets en dan vooral ook in m'n bovenlijf. Voor mij meer een voertuig voor kortere afstanden (tot ~50 km enkel).
De Milan benadert de DF weer behoorlijk, met de zithouding die Henning voor me afgesteld heeft.
Ik rijd de Milan met 150mm cranks, omdat ik anders de rand nét voor de "kniebult" ga raken met m'n knieën. Daarbij staat de stoel zo diep mogelijk, behoorlijk ver naar achteren en redelijk rechtop. Om nóg dieper te zitten rijd ik ook zonder ventisit; dit doe ik eigenlijk al sinds de DF, vind het veel fijner. Zo heb ik net genoeg ruimte en kan ik m'n hoofd comfortabel tegen de muts leggen, raak ik nét de racekap niet (behalve bij hoge drempels - pok
), en kan ik nog goed uitkijken. Gisteren heb ik weer een stuk gereden met één van de Rotte Rijders; hij reed in een open Quest Carbon, en dan is de Milan met racekap toch echt flink sneller (we moeten toch afstand houden, en ik vond het te koud om de racekap los te schroeven, haha). Het was voor hem een pittige training, ik trok zo nu en dan even een sprintje om dan weer even te wachten. Niet ver gegaan, wel lekker gereden - ik had het nog makkelijk 100 km vol kunnen houden.
Vandaag ging ik even in m'n eentje, en ik wilde vlot terug zijn ivm het eten. Even rustig opgewarmd en na 2 km het gas erop... 5 km verder ontstond er een brandend gevoel in m'n linker scheen. Goed, klein beetje gas terug dan... hielp niet echt, sterker nog, er kwam ook pijn in m'n enkel bij. Ik was echter al op m'n kantoor (even gauw de post ophalen - door de lockdown werkt iedereen thuis, gaat nog wel een paar weken zo blijven, en ik had op de beveiligingscamera al gezien dat er iets bij de deur lag). 10 minuten later stond ik weer buiten en was de pijn weg. Bij het wegrijden iets geleidelijker aan weer vertrokken en eens wat meer "gespeeld" met hoe ik die pijn kan oproepen: Een korte, felle sprint is geen probleem, zorgt niet voor pijn. Daarna maar even gekozen voor het fietspad langs de A12, omdat ik dan langzaam het tempo kan opvoeren; rijd ik een tijdje tegen de 50 km/h (gokje: 200W), dan wordt het langzaam weer warm aan m'n scheen. Zodra het opkomt even minderen naar 40 lost het probleem weer op, óók als ik dan weer een paar keer moet remmen en optrekken.
Zodra ik dus serieus duurvermogen moet leveren gaat het "pijn" doen, en da's vervelend, want er zit voorbij +/- 200W nog best wel een beetje "in de tank". Ik wil dit dus écht oplossen!
Mijn eerste vermoeden is dat het aan m'n schoenplaatjes ligt, maar hoe stel ik die (vooral ook voor een velomobiel) het beste af? Wijkt dat af van de tips & trucs voor normale fietsen? Kan het zijn dat m'n been teveel "hangt" door de diepere zit, en ik daardoor m'n hak meer "tegen moet houden"?
Ben benieuwd naar jullie ideeën hierover!
PS: Ik heb - op aanraden van een andere sporter - ook al zitten lezen over shin splints. Ziet er eng uit, ik vermoed op dit moment echter dat dat niet is waar ik last van heb. Dit omdat zodra ik stop met rijden de pijn ook weg gaat, of in ieder geval gereduceerd wordt tot een licht spierpijngevoel. Daarnaast heb ik zojuist ook nog even een rondje op m'n Challenge gereden op standje "ride it like you stole it", daarop kan ik vol vermogen leveren zonder dat het pijnlijk wordt. Het heeft dus écht iets te maken met hoe ik in de Milan rijd.
